Dz.U.59.54.321
1958-10-29uzup.Dz.U.59.54.322
KONWENCJA
O RUCHU DROGOWYM, PROTOKÓŁ W SPRAWIE ZNAKÓW I SYGNAŁÓW DROGOWYCH ORAZ
AKT KOŃCOWY,
podpisane w Genewie dnia 19 wrzeoenia 1949 r.*
(Dz. U. z dnia 29 wrzeoenia 1959 r.)
W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ
podaje do powszechnej wiadomooeci:
W dniu 19 wrzeoenia 1949 r. podpisane zostały w Genewie Konwencja o
ruchu drogowym, Protokół w sprawie znaków i sygnałów drogowych oraz
Akt końcowy.
Po zaznajomieniu się z powyższymi aktami międzynarodowymi Rada Państwa
uznała je i uznaje za słuszne zarówno w całooeci, jak i każde z
postanowień w nich zawartych; ooewiadcza, że wyżej wymienione akty są
przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone, oraz przyrzeka, że będą
niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został Akt niniejszy opatrzony pieczęcią
Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Dano w Warszawie, dnia 25 wrzeoenia 1958 r.
(Teksty Konwencji, Protokołu i Aktu końcowego zamieszczone są w
załączniku do niniejszego numeru).
ZAŁĄCZNIK
KONWENCJA O RUCHU DROGOWYM
PROTOKÓŁ W SPRAWIE ZNAKÓW I SYGNAŁÓW DROGOWYCH
oraz
AKT KOŃCOWY
podpisane w Genewie dnia 19 wrzeoenia 1949 r.
KONWENCJA O RUCHU DROGOWYM
Umawiające się Państwa, pragnąc popierać rozwój międzynarodowego ruchu
drogowego i zapewnić jego bezpieczeństwo przez ustanowienie w tym celu
jednolitych zasad, zgodziły się na następujące postanowienia:
Rozdział I
POSTANOWIENIA OGÓLNE
Artykuł 1
1. Umawiające się Państwa, zachowując całkowicie prawo do ustalania
przepisów o użytkowaniu swych dróg , zgadzają się, aby wymienione
drogi były używane do ruchu międzynarodowego na warunkach
przewidzianych niniejszą Konwencją.
2. Umawiające się Państwa nie są zobowiązane do przyznawania
przywilejów wynikających z postanowień niniejszej Konwencji pojazdom
samochodowym, przyczepom lub kierowcom przebywającym na ich obszarze
bez przerwy w ciągu okresu czasu przekraczającego jeden rok.
Artykuł 2
1. Załączniki do niniejszej Konwencji uważa się za częoeci integralne
niniejszej Konwencji, z tym jednakże zastrzeżeniem, że każde Państwo
będzie mogło w chwili podpisania lub ratyfikowania Konwencji albo
przystąpienia do niej lub w każdej chwili póYniej ooewiadczyć, że ze
stosowania Konwencji wyłącza załączniki 1 i 2.
2. Każde Państwo będzie mogło w każdej chwili notyfikować Sekretarzowi
Generalnemu Narodów Zjednoczonych, że od daty wymienionej notyfikacji
będzie się uważało za związane załącznikami 1 i 2, poprzednio
wyłączonymi przez siebie, stosownie do paragrafu 1 niniejszego
artykułu.
Artykuł 3
1. Będą uważane za zgodne z treoecią niniejszej Konwencji oerodki, jakie
wszystkie Umawiające się Państwa lub niektóre z nich zgodziły się lub
zgodzą się w przyszłooeci zastosować w celu ułatwienia międzynarodowego
ruchu drogowego przez uproszczenie formalnooeci celnych, porządkowych,
administracyjnych, sanitarnych lub innych.
2. a) Każde z Umawiających się Państw będzie mogło wymagać złożenia
gwarancji dla zabezpieczenia zapłaty wszystkich opłat i należnooeci
przywozowych, które przy braku tej gwarancji byłyby pobrane przy
przywozie każdego pojzadu samochodowego, dopuszczonego do ruchu
międzynarodowego.
b) W celu stosowania niniejszego artykułu Umawiające się Państwa będą
przejmować gwarancje organizacji działającej na ich własnym terytorium
i będącej członkiem międzynarodowego stowarzyszenia, które wydało
międzynarodowy dokument celny ważny dla pojazdu samochodowego (taki
jak książeczka celna z przepustkami granicznymi).
3. W celu dokonywania formalnooeci, przewidzianych niniejszą Konwencją,
Umawiające się Państwa będą starały się uzgodnić godziny otwarcia
odpowiadających sobie na tej samej drodze międzynarodowej urzędów i
posterunków celnych.
Artykuł 4
1. W celu stosowania postanowień niniejszej Konwencji:
okreoelenie "ruch międzynarodowy" oznacza taki ruch, w którym następuje
przekroczenie co najmniej jednej granicy państwowej;
okreoelenie "droga" oznacza każdą drogę publiczną otwartą do ruchu
pojazdów;
okreoelenie "jezdnia" oznacza częoeć drogi zazwyczaj używanej do ruchu
pojazdów;
okreoelenie "pas ruchu" oznacza częoeć jezdni o szerokooeci
wystarczającej do ruchu jednego rzędu pojazdów;
okreoelenie "kierujący" oznacza każdą osobę, która kieruje pojazdem,
włączając w to i rowery, oraz która prowadzi zwierzęta pociągowe,
juczne, wierzchowe i stada po drodze lub ma nad nimi rzeczywistą
pieczę;
okreoelenie "pojazd samochodowy" oznacza każdy pojazd poruszający się
po drogach o własnym napędzie przy pomocy urządzenia mechanicznego,
przeznaczony zazwyczaj do transportu osób lub towarów, a nie będący
pojazdem poruszającym się po szynach, lub połączonym z przewodami
elektrycznymi. Każde Państwo które przyjęło załącznik 1, wyłączy z
tego okreoelenia rowery z silnikiem pomocniczym, posiadającym cechy
charakterystyczne okreoelone w wymienionym załączniku;
okreoelenie "pojazd członowy" oznacza każdy pojazd samochodowy z
przyczepą bez przedniej osi, w ten sposób złączoną z pojazdem, że
częoeć przyczepy spoczywa na pojeYdzie ciągnącym i że znaczna częoeć
ciężaru tej przyczepy i jej ładunku obciąża pojazd ciągnący. Taka
przyczepa nazywa się "naczepa";
okreoelenie "przyczepa" oznacza każdy pojazd, przeznaczony do
przyczepiania do pojazdu samochodowego;
okreoelenie "rower" oznacza każdy rower, który nie jest zaopatrzony w
silnik spalinowy; każde Państwo związane załącznikiem 1 włączy do
niniejszego okreoelenia rowery z silnikiem pomocniczym o cechach
charakterystycznych podanych w wymienionym załączniku;
okreoelenie "ciężar pojazdu z ładunkiem" oznacza ciężar pojazdu na
postoju w stanie gotowym do jazdy oraz ciężar jego ładunku, łącznie z
ciężarem kierowcy i wszystkich innych osób przewożonych jednoczeoenie;
okreoelenie "dopuszczalna ładownooeć" oznacza ciężar ładunku, wyznaczony
jako dopuszczalny przez właoeciwą władzę kraju, w którym pojazd został
zarejestrowany;
okreoelenie "największy dopuszczalny ciężar pojazdu z ładunkiem"
oznacza ciężar pojazdu w stanie gotowym do drogi łącznie z
dopuszczalną ładownooecią.
Artykuł 5
Niniejsza Konwencja nie powinna być interpretowana jako dopuszczająca
transport osób za opłatą lub towarów innych, aniżeli bagaż osobisty
osób jadących pojazdem, ponieważ sprawa ta, jak również wszystkie
inne, nie objęte niniejszą Konwencją, należą do zakresu ustawodawstwa
krajowego, z zastrzeżeniem stosowania innych konwencji lub porozumień
międzynarodowych.
Rozdział II
PRZEPISY RUCHU DROGOWEGO
Artykuł 6
Każde z Umawiających się Państw przedsięweYmie wszelkie odpowiednie
oerodki w celu zapewnienia przestrzegania przepisów zawartych w
niniejszym rozdziale.
Artyku3 7
Wszyscy kierujący, osoby piesze i inni u?ytkownicy dróg powinni
zachowywaae sie w taki sposób, aby nie powodowaae niebezpieczenstwa lub
utrudnienia ruchu. Powinni oni unikaae nara?enia na szkode osób lub
w3asnooeci publicznej bądY prywatnej.
Artykuł 8
1. Każdy pojazd lub zespół sprzęgniętych z sobą pojazdów, które
poruszają się oddzielnie, powinien posiadać kierującego.
2. Zwierzęta pociągowe, juczne lub wierzchowe powinny posiadać
kierującego, a inne zwierzęta powinny być pod nadzorem, z wyjątkiem
stref specjalnych, opatrzonych znakami na punktach wejoeciowych.
3. Konwoje pojazdów oraz stada zwierząt powinny mieć kierujących, w
ilooeci przewidzianej przez przepisy krajowe.
4. Konwoje oraz stada zwierząt w razie potrzeby powinny być podzielone
na częoeci o umiarkowanej długooeci, oddzielone od siebie przerwami
dostatecznie dużymi dla zapewnienia sprawnooeci ruchu. Postanowienie to
nie stosuje się do obszarów, gdzie odbywają się wędrówki szczepów
koczowniczych.
5. Kierujący powinni stale panować nad swymi pojazdami lub mieć
możliwooeć prowadzenia zwierząt. Powinni oni zastosować wszelkie oerodki
ostrożnooeci, konieczne dla bezpieczeństwa zbliżających się do nich
innych użytkowników dróg.
Artykuł 9
1. Wszelkie pojazdy, które poruszają się w tym samym kierunku, powinny
trzymać się jednej i tej samej strony drogi, a kierunek ruchu w danym
kraju powinien być jednakowy na wszystkich drogach. Powyższe nie
narusza w niczym przepisów krajowych, dotyczących ruchu
jednokierunkowego.
2. Zgodnie z ogólną zasadą, we wszystkich przypadkach, gdy tego
wymagają przepisy artykułu 7, każdy kierujący powinien:
a)na jezdniach o dwóch pasach ruchu i przewidzianych do ruchu w obu
kierunkach prowadzić swój pojazd w pasie ruchu przeznaczonym dla
kierunku, w którym się porusza;
b)na jezdniach posiadających więcej niż dwa pasy ruchu prowadzić swój
pojazd w pasie ruchu najbliższym krawędzi jezdni stosownie do
kierunku, w którym się porusza.
3. Zwierzęta powinny być prowadzone lub pędzone jak najbliżej krawędzi
drogi, w myoel przepisów przewidzianych ustawodawstwem krajowym.
Artykuł 10
Każdy kierujący pojazdem powinien stale panować nad szybkooecią i
prowadzić pojazd rozważnie i ostrożnie. W każdym przypadku, gdy
wymagają tego okolicznooeci, a zwłaszcza, gdy widocznooeć nie jest
dobra, powinien on zwolnić lub zatrzymać się.
Artykuł 11
1. Każdy kierujący, jeoeli wymija albo daje się wyprzedzić, powinien
trzymać się możliwie jak najbliżej krawędzi jezdni, na pasie ruchu
przeznaczonym dla kierunku, w którym się porusza. Wyprzedzanie
pojazdów i zwierząt powinno być dokonywane z prawej strony bądY z
lewej, zależnie od kierunku ruchu obowiązującego w danym kraju.
Przepisy te mogą nie być stosowane w odniesieniu do tramwajów i innych
pojazdów szynowych na drogach, jak również na niektórych drogach
górskich.
2. Każdy kierujący przy zbliżaniu się pojazdu lub zwierzęcia
prowadzonego (pędzonego) powinien:
a)w przypadku, gdy pojazd lub zwierzęta prowadzone mijają się z nim,
pozostawić miejsce dostateczne do ich przejazdu lub przejoecia;
b)w przypadku, gdy pojazd zamierza go wyprzedzić, zbliżyć się możliwie
najbliżej do krawędzi jezdni odpowiadającej kierunkowi ruchu i nie
zwiększać szybkooeci.
3. Każdy kierujący, który zamierza wyprzedzić, powinien upewnić się,
czy ma przed sobą dostateczne miejsce do wykonania tego zamiaru i czy
pole widzenia z przodu pozwala wyprzedzić bez narażenia kogokolwiek na
niebezpieczeństwo. Po wyprzedzeniu kierowca powinien sprowadzić pojazd
ponownie na prawo lub na lewo, w zależnooeci od kierunku ruchu
obowiązującego w danym kraju, lecz dopiero po upewnieniu się, że może
tego dokonać bez utrudnień dla pojazdu, osób pieszych lub zwierząt,
które wyprzedził.
Artykuł 12
1. Każdy kierujący, zbliżający się do rozgałęzienia, skrzyżowania dróg
(węzła drogowego) albo do przejazdu kolejowego w poziomie szyn,
powinien zachować szczególną ostrożnooeć w celu uniknięcia
jakiegokolwiek wypadku.
2. Na skrzyżowaniach okreoelonych dróg lub ich odcinków może być
przyznane pierwszeństwo przejazdu. Pierwszeństwo jest uwidocznione
przez umieszczenie znaków. Kierujący, zbliżający się do drogi lub
odcinka drogi z prawem pierwszeństwa przejazdu, obowiązany jest
ustąpić pierwszeństwa przejazdu kierującym, którzy jadą tą drogą.
3. Postanowienia załącznika 2 dotyczące pierwszeństwa przejazdu na
skrzyżowaniach, nie objęte paragrafem 2 niniejszego artykułu, są
stosowane przez Państwa związane wymienionym załącznikiem.
4. Każdy kierujący przed skręceniem w inną drogę powinien:
a)upewnić się, że może to zrobić bez niebezpieczeństwa dla innych
użytkowników dróg;
b)wskazać wyraYnie swój zamiar;
c)zbliżyć się jak najbardziej do krawędzi jezdni po stronie
odpowiadającej kierunkowi swego ruchu, jeżeli zamierza opuoecić drogę
skręcając w tę stronę;
d)zbliżyć się możliwie jak najbardziej do oerodka jezdni, jeżeli
zamierza opuoecić drogę, skręcając w drugą stronę, z zastrzeżeniem
postanowień paragrafu 2 artykułu 16;
e)w żadnym przypadku nie przeszkadzać ruchowi z przeciwnego kierunku.
Artykuł 13
1. W czasie postoju na drodze pojazdy lub zwierzęta powinny być
ustawione możliwie jak najbliżej krawędzi jezdni, jeżeli nie mogą być
umieszczone poza jej obrębem. Kierujący nie powinni opuszczać pojazdów
lub zwierząt przed zastosowaniem wszystkich oerodków ostrożnooeci,
koniecznych dla uniknięcia wypadku.
2. Nie wolno pozostawiać stojących pojazdów i zwierząt tam, gdzie
stanowiłyby one niebezpieczeństwo lub przeszkodę, zwłaszcza na
skrzyżowaniu, na zakręcie, na wierzchołku wzniesienia drogi lub w
pobliżu tych miejsc.
Artykuł 14
Należy przedsięwziąć wszelkie oerodki ostrożnooeci potrzebne do tego,
aby ładunek pojazdu nie mógł spowodować szkody lub niebezpieczeństwa.
Artykuł 15
1. Z zapadnięciem zmierzchu i w ciągu nocy lub gdy wymagają tego
warunki atmosferyczne, każdy pojazd lub zespół załączonych pojazdów,
który znajduje się na drodze, powinien posiadać co najmniej jedno
przednie oewiatło białe i co najmniej jedno tylne oewiatło czerwone.
Jeżeli pojazd z wyjątkiem roweru lub motocykla bez przyczepki posiada
tylko jedno przednie oewiatło białe, powinno ono być umieszczone po
stronie pojazdów nadjeżdżających z przeciwnego kierunku.
W krajach, w których obowiązują dwa przednie białe oewiatła, powinny
one być umieszczone z prawej i z lewej strony pojazdu.
OEwiat3o czerwone mo?e byae wytwarzane albo przez inne urządzenia
ani?eli to, które wytwarza przednie bia3e oewiatło lub przednie białe
oewiat3a, albo przez to samo urządzenie, je?eli niewielka d3ugooeć i
budowa pojazdu na to pozwalają.
2. W żadnym przypadku pojazd nie może mieć oewiatła czerwonego
skierowanego do przodu ani oewiatła białego skierowanego do tyłu.
Również nie może mieć szkieł odblaskowych czerwonych z przodu lub
białych z tyłu. Postanowień powyższych nie stosuje się do oewiateł
białych lub żółtych, używanych przy jeYdzie do tyłu, jeżeli
ustawodawstwo kraju, w którym pojazd jest zarejestrowany, pozwala na
używanie takich oewiateł.
3. OEwiatła oraz szkła odblaskowe powinny wyraYnie wskazywać pojazd
innym użytkownikom drogi.
4. Każde Umawiające się Państwo lub jedna z jego częoeci składowych
może zwolnić od postanowień niniejszego artykułu z zastrzeżeniem, że
zostaną zastosowane wszystkie oerodki zapewniające normalne warunki
bezpieczeństwa ruchu:
a)pojazdy użytkowane do celów specjalnych lub na warunkach
specjalnych;
b)niektóre pojazdy o szczególnym kształcie lub szczególnego rodzaju;
c)pojazdy stojące na drodze, której ooewietlenie jest wystarczające.
Artykuł 16
1. Postanowienia niniejszego rozdziału stosuje się do trolejbusów.
2. a) Rowerzyoeci obowiazani są używać dróg rowerowych, gdy nakazuje to
specjalny znak lub gdy krajowe przepisy nakładają na nich taki
obowiązek:
b)Rowerzyoeci powinni jechać jeden za drugim we wszystkich przypadkach,
gdy tego wymagają warunki ruchu, a prócz wyjątkowych przypadków
przewidzianych w krajowych przepisach, nigdy nie powinni jechać obok
siebie w ilooeci większej aniżeli dwóch;
c)Zabrania się rowerzystom czepiania się pojazdów;
d)Przepis artykułu 12, paragraf 4, punkt d) nie dotyczy rowerzystów w
krajach, w których przepisy krajowe postanawiają inaczej.
Rozdział III
ZNAKI I SYGNAŁY DROGOWE
Artykuł 17
1. W celu zapewnienia jednolitego systemu sygnalizacji znaki i sygnały
drogowe przyjęte przez każde Umawiające się Państwo będą w miarę
możnooeci jedynymi znakami, które umieszcza się na drogach tego
Państwa. W razie potrzeby wprowadzenia jakiegokolwiek nowego znaku,
powinien on pod względem cech charakterystycznych, kształtu i koloru,
jak również ewentualnie zastosowanego rodzaju symbolu odpowiadać
systemowi, obowiązującemu w tym Państwie.
2. Ilooeć przepisowych znaków powinna być ograniczona do niezbędnej
potrzeby. Znaki należy umieszczać tylko w miejscach, w których są
niezbędne.
3. Znaki ostrzegawcze powinny być ustawione w dostatecznej odległooeci
od przeszkody, aby mogły skutecznie ostrzegać użytkowników drogi.
4. Nie będzie dopuszczane umieszczanie na przepisowym znaku
jakiegokolwiek napisu obcego jego istocie i w sposób zmniejszający
jego widocznooeć lub zmieniającego jego charakter.
5. Używanie wszelkich tablic lub napisów, które można by pomylić z
przepisowymi znakami lub które mogłyby utrudnić ich odczytanie,
zostanie zabronione.
Rozdział IV
POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE POJAZDÓW SAMOCHODOWYCH I PRZYCZEP W RUCHU
MIĘDZYNARODOWYM
Artykuł 18
1. Dla korzystania z postanowień niniejszej Konwencji każdy pojazd
samochodowy powinien być zarejestrowany przez jedno Umawiające się
Państwo lub jedną z jego częoeci składowych, zgodnie z jego
ustawodawstwem.
2. Zgłaszającemu pojazd samochodowy do rejestracji właoeciwa władza lub
uprawnione do tego stowarzyszenie wydaje dowód rejstracyjny
zawierający co najmniej numer porządkowy, zwany numerem
rejestracyjnym, nazwę lub markę wytwórni pojazdu, numer fabryczny albo
numer serii wytwórni, datę pierwszego dopuszczenia do ruchu, jak
również nazwisko i imię, bądY imiona i miejsce zamieszkania
zgłaszającego się o zarejestrowanie pojazdu.
3. Dowody rejestracyjne, wydane w myoel wyżej wymienionych warunków,
będą uznawane przez wszystkie Umawiające się Państwa jako dowód
prawidłowooeci zawartych w nich danych, do czasu stwierdzenia, że jest
inaczej.
Artykuł 19
1. Każdy pojazd samochodowy powinien posiadać przynajmniej z tytułu,
wypisany na tablicy lub na samym pojeYdzie, znak rejestracyjny
przydzielony przez właoeciwą władzę. W przypadku gdy pojazd samochodowy
ciągnie jedną lub kilka przyczep, jedyna lub ostatnia przyczepa
powinny posiadać znak rejestracyjny pojazdu ciągnącego lub znak
rejestracyjny własny.
2. Układ i sposób umieszczania znaku rejestracyjnego są ustalone w
załączniku 3.
Artykuł 20
1. Każdy pojazd samochodowy powinien oprócz znaku rejestracyjnego
posiadać z tyłu wypisany na tablicy lub na samym pojeYdzie znak
wyróżniający, wskazujący miejsce rejestracji pojazdu. Znak ten
powinien wskazywać bądY Państwo, bądY terytorium stanowiące odrębną
jednostkę z punktu widzenia rejestracji. W przypadku gdy pojazd
ciągnie jedną lub kilka przyczep, znak wyróżniający powinien być
powtórzony z tyłu jedynej lub ostatniej przyczepy.
2. Układ i sposób umieszczenia znaku wyróżniającego ustalone są w
załączniku 4.
Artykuł 21
Każdy pojazd samochodowy i każda przyczepa powinny posiadać tabliczkę
tożsamooeci ustaloną w załączniku 5.
Artykuł 22
1. Pojazdy samochodowe i ich przyczepy powinny być w stanie zdatnym do
ruchu i w takim stanie technicznym, aby nie mogły stanowić
niebezpieczeństwa dla kierowców, osób zajmujących miejsca w pojeYdzie
i innych użytkowników drogi ani też narażać na szkodę własnooeci
publicznej lub prywatnej.
2. Ponadto pojazdy samochodowe i przyczepy oraz ich wyposażenie
powinny odpowiadać warunkom przewidzianym w załączniku 6, a ich
kierowcy powinni przestrzegać przepisów tego załącznika.
3. Postanowienia niniejszego artykułu stosuje się do trolejbusów.
Artykuł 23
1. Największe wymiary oraz największe ciążary pojazdów z ładunkiem,
dopuszczonych do ruchu na drogach Umawiającego się Państwa lub jednej
z jego częoeci składowych, ustalone są przez przepisy krajowe. Na
niektórych drogach, wyznaczonych przez Państwa, które uczestniczą w
umowach regionalnych, lub w braku takich umów przez jedno Umawiające
się Państwo, największe wymiary oraz największe dopuszczalne ciężary
pojazdów z ładunkiem będą takie, jak ustalone w załączniku 7.
2. Postanowienia niniejszego artykułu stosuje się do trolejbusów.
Rozdział V
KIEROWCY POJAZDÓW SAMOCHODOWYCH W RUCHU MIĘDZYNARODOWYM
Artykuł 24
1. Każde z Umawiających się Państw udzieli każdemu kierowcy, który
znajdzie się na jego terytorium i który spełnia warunki przewidziane w
załączniku 8, zezwolenia na prowadzenie na swoich drogach, bez
ponownego egzaminu, pojazdów samochodowych, należących do rodzaju lub
rodzajów okreoelonych w załączniku 9 i 10, na których prowadzenie po
złożeniu dowodu swych kwalifikacji - kierowca uzyskał ważne
pozwolenie, wydane przez właoeciwe władze innego Umawiającego się
Państwa lub jednej z jego częoeci składowych lub przez stowarzyszenie
upoważnione przez te władze.
2. Jednakże Umawiające się Państwo będzie mogło żądać od kierowcy,
który udaje się na jego terytorium, aby posiadał międzynarodowe
pozwolenie na prowadzenie pojazdów samochodowych, zgodnie z wzorem
umieszczonym w załączniku 10; w szczególnooeci dotyczy to kierowcy
przybywającego z kraju, w którym krajowe pozwolenie na prowadzenie
pojazdów samochodowych nie jest wymagane lub w którym krajowe
pozwolenie na prowadzenie pojazdów samochodowych nie jest zgodne z
wzorem zawartym w załączniku 9.
3. Międzynarodowe pozwolenie na prowadzenie pojazdów samochodowych
będzie wydawane przez właoeciwe władze Umawiającego się Państwa lub
jednej z jego częoeci składowych albo przez uprawnione przez te władze
stowarzyszenie i zaopatrzone w pieczęć lub znak władzy bądY
stowarzyszenia, po złożeniu przez kierowcę dowodu posiadania
kwalifikacji. Pozwolenie to upoważnia do prowadzenia, bez składania
ponownego egzaminu i we wszystkich Umawiających się Państwach,
pojazdów samochodowych należących do rodzajów, na które zostało
wydane.
4. Można odmówić prawa korzystania z pozwolenia na prowadzenie
pojazdów samochodowych zarówno krajowego, jak i międzynarodowego,
jeoeli jest oczywiste, że warunki przepisane do jego wydania nie są już
zachowane.
5. Umawiające się Państwa lub jedna z jego częoeci składowych może
pozbawić kierowcę prawa korzystania z jednego z wyżej
wyszczególnionych pozwoleń tylko wtedy, kiedy kierowca popełnił
wykroczenie przeciwko krajowym przepisom ruchu, które pociągają za
sobą cofnięcie pozwolenia na prowadzenie pojazdów samochodowych w myoel
ustawodawstwa danego Umawiającego się Państwa. W takim przypadku
Umawiające się Państwo lub jedna z jego częoeci składowych, które
pozbawiły prawa korzystania z pozwolenia, będą mogły zatrzymać
pozwolenie i przechowywać je aż do upływu okresu czasu, na który
pozbawiono kierowcę korzystania z pozwolenia, albo do chwili, gdy ten
ostatni opuoeci obszar Umawiającego się Państwa, jeoeli jego wyjazd
nastąpi przed upływem omawianego okresu pozbawienia pozwolenia.
Państwo lub jego częoeć składowa może zamieoecić w pozwoleniu uwagę o
dokonanym w powyższy sposób pozbawieniu prawa korzystania z pozwolenia
oraz zakomunikować nazwisko i adres kierowcy władzy, która wydała
pozwolenie.
6. W ciągu okresu pięcioletniego, poczynając od chwili wejoecia w życie
niniejszej Konwencji, każdy kierowca dopuszczony do prowadzenia
pojazdu samochodowego w ruchu międzynarodowym, w myoel postanowień
Konwencji Międzynarodowej, dotyczącej ruchu samochodowego, podpisanej
w Paryżu dnia 24 kwietnia 1926 r. lub Konwencji o uregulowaniu ruchu
samochodowego między Państwami Amerykańskimi, otwartej do podpisu w
Waszyngtonie dnia 15 grudnia 1943 r., posiadający dokumenty wymagane
przez te konwencje, będzie uważany za spełniającego warunki
przewidziane w niniejszym artykule.
Artykuł 25
Umawiające się Państwa zobowiązują się udzielać sobie wzajemnie
informacji umożliwiających ustalenie tożsamooeci osób posiadaczy
krajowego lub międzynarodowego pozwolenia na prowadzenie pojazdów
samochodowych wówczas, gdy podlegają oni karze za popełnione
wykroczenie przeciwko przepisom ruchu. Również będą one udzielały
sobie wzajemnie informacji potrzebnych do ustalenia tożsamooeci
właoeciciela lub osoby, na której imię został zarejestrowany
zagraniczny pojazd, który był przyczyną poważnego wypadku.
Rozdział VI
POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE ROWERÓW W RUCHU MIĘDZYNARODWYM
Artykuł 26
Rowery powinny być zaopatrzone w następujące urządzenia:
a)przynajmniej w jeden sprawnie działający hamulec;
b)w dYwiękowe urządzenie ostrzegawcze w postaci dzwonka, który
powinien być słyszany z wystarczającej odległooeci, z wykluczeniem
jakiegokolwiek innego dYwiękowego urządzenia ostrzegawczego;
c)po zapadnięciu zmroku i podczas nocy lub też gdy tego wymagają
warunki atmosferyczne, w przednie oewiatło białe lub żółte oraz tylne
oewiat3o czerwone lub szkie3ko odblaskowe.
Rozdzia3 VII
POSTANOWIENIA KONCOWE
Artyku3 27
1. Niniejsza Konwencja bedzie otwarta do dnia 31 grudnia 1949 roku do
podpisu dla wszystkich Panstw-Cz3onków Narodów Zjednoczonych i dla
ka?dego Panstwa zaproszonego do uczestniczenia w Konferencji w sprawie
transportu drogowego i samochodowego, która odby3a sie w Genewie w
1949 roku.
2. Niniejsza Konwencja bedzie ratyfikowana. Dokumenty ratyfikacyjne
bedą z3o?one u Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych.
3. Poczynając od dnia 1 stycznia 1950 roku mogą przystąpiae do
Konwencji Panstwa wspomniane w paragrafie 1 tego artyku3u, które nie
podpisa3y niniejszej Konwencji, jak równie? - ka?de inne Panstwo,
dopuszczone do uczestniczenia w Konwencji uchwa3ą Rady
Gospodarczo-Spo3ecznej. Konwencja bedzie równie? otwarta do
przystąpienia w imieniu ka?dego Trytorium Powierniczego, którego
zarząd powierzono Narodom Zjednoczonym.
4. Przystąpienie nastąpi przez z3o?enie dokumentu przystąpienia u
Sekretarza Generalnego Narodów Zjednoczonych.
Artyku3 28
1. Podczas podpisywania, ratyfikacji lub przystąpienia albo w ka?dej
chwili póYniej, każde Państwo będzie mogło ooewiadczyć przy pomocy
notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego Narodów
Zjednoczonych, że postanowienia niniejszej Konwencji będą stosowane na
jakimkolwiek terytorium, którego stosunki międzynarodowe dane Państwo
reprezentuje. Postanowienia te będą mogły być stosowane na terytorium
lub terytoriach wymienionych w notyfikacji w trzydzieoeci dni od daty
otrzymania wymienionej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego albo,
jeżeli Konwencja jeszcze wtedy nie weszła w życie, z chwilą wejoecia w
życie.
2. Gdy pozwolą na to okolicznooeci, każde z Umawiających się Państw
zobowiązuje się poczynić jak najwczeoeniej właoeciwe kroki, aby
rozciągnąć stosowanie niniejszej Konwencji na terytoria, których
stosunki międzynarodowe reprezentuje, z zastrzeżeniem zgody rządów
tych terytoriów, jeoeli tego będą wymagać przepisy konstytucyjne.
3. Każde Państwo, które złożyło ooewiadczenie, zgodnie z
postanowieniami paragrafu 1 niniejszego artykułu, o stosowaniu
niniejszej Konwencji na terytorium, którego stosunki międzynarodowe
reprezentuje, będzie mogło w każdej chwili póYniej ooewiadczyć przy
pomocy notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego, że niniejsza
Konwencja przestanie być stosowana na terytorium wymienionym w
notyfikacji. Po upływie roku od daty notyfikacji Konwencja przestanie
być stosowana na wymienionym terytorium.
Artykuł 29
Niniejsza Konwencja wejdzie w życie trzydziestego dnia, następującego
po dacie złożenia piątego dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu
przystąpienia. Dla każdego Państwa, które ją będzie ratyfikować lub
przystąpi do niej po tej dacie, niniejsza Konwencja wejdzie w życie
trzydziestego dnia, następującego po dacie złożenia przez to Państwo
dokumentu ratyfikacyjnego lub dokumentu przystąpienia.
Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych zawiadomi o dacie wejoecia w
życie niniejszej Konwencji każde z Państw-Sygnatariuszy lub Państw
przystępujących, jak również inne Państwa, które były zaproszone do
uczestniczenia w Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie
transportu drogowego i samochodowego.
Artykuł 30
Niniejsza Konwencja uchyla i zastępuje w stosunkach między
Umawiającymi się Stronami Konwencję międzynarodową, dotyczącą ruchu
samochodowego i Konwencję międzynarodową, dotyczącą ruchu drogowego,
podpisane w Paryżu 24 kwietnia 1926 roku, oraz Konwencję o
uregulowaniu ruchu samochodowego między Państwami Amerykańskimi,
otwartą do podpisu w Waszyngtonie 15 grudnia 1943 roku.
Artykuł 31
1. Każda poprawka do niniejszej Konwencji, proponowana przez jedno z
Umawiających się Państw, będzie złożona u Sekretarza Generalnego
Narodów Zjednoczonych, który poda jej tekst do wiadomooeci wszystkim
Umawiającym się Państwom żądając jednoczeoenie, aby go powiadomiły w
przeciągu czterech miesięcy:
a)czy życzą sobie, aby została zwołana konferencja w celu zbadania
proponowanej poprawki;
b)czy są zdania, że należy przyjąć proponowaną poprawkę bez zwoływania
konferencji;
c)czy są zadania, że należy odrzucić proponowaną poprawkę bez
zwoływania konferencji;
Prócz Umawiających się Państw proponowana poprawka powinna być
przesłana przez Sekretarza Generalnego również wszystkim innym
Państwom, które były zaproszone do uczestniczenia w Konferencji
Narodów Zjednoczonych w sprawie transportu drogowego i samochodowego.
2. Sekretarz Generalny zwoła konferencję Umawiających się Państw w
celu zbadania proponowanej poprawki w przypadku, gdy zwołania
konferencji zażądałyby:
a)co najmniej czwarta częoeć Umawiających się Państw, gdy chodzi o
poprawkę proponowaną do częoeci Konwencji nie będących załącznikami;
b)co najmniej trzecia częoeć Umawiających się Państw, gdy chodzi o
poprawkę proponowaną do załącznika, z wyjątkiem załączników 1 i 2;
c)gdy chodzi o załączniki 1 i 2, co najmniej trzecia częoeć Państw
związanych załącznikiem, do którego odnosi się proponowana poprawka.
Sekretarz Generalny zaprosi na tę konferencję, oprócz Umawiających się
Państw, Państwa zaproszone do uczestniczenia w Konferencji Narodów
Zjednoczonych w sprawie transportu drogowego i samochodowego oraz
Państwa, których obecnooeć Rada Gospodarczo-Społeczna uzna za pożądaną.
Postanowienia te nie będą stosowane, gdy poprawka do Konwencji będzie
przyjęta zgodnie z postanowieniami paragrafu 5 niniejszego artykułu.
3. Każda poprawka do niniejszej Konwencji, która będzie przyjęta przez
Konferencję większooecią dwóch trzecich głosów, będzie podana wszystkim
Umawiającym się Państwom, do akceptacji. W dziewięćdziesiąt dni po
akceptacji jej przez dwie trzecie Umawiających się Państw każda
poprawka do Konwencji, z wyjątkiem poprawki do załączników 1 i 2,
wejdzie w życie dla wszystkich Umawiających się Państw, z wyjątkiem
tych, które ooewiadczą przed datą jej wejoecia w życie, że nie akceptują
jej.
Aby weszła w życie jakakolwiek poprawka do załączników 1 i 2, wymagana
jest większooeć dwóch trzecich państw związanych poprawianym
załącznikiem.
4. W czasie przyjmowania poprawki do niniejszej Konwencji, nie będącej
jednak poprawką do załączników 1 i 2, Konferencja będzie mogła
postanowić większooecią dwóch trzecich głosów, że poprawka jest tego
rodzaju, iż każde Umawiające się Państwo, które ooewiadczyło, że jej
nie akceptuje i które jej nie zaakceptuje w terminie dwunastu miesięcy
po jej wejoeciu w życie, po wygaoenięciu tego terminu przestanie być
uczestnikiem Konwencji.
5. W przypadku gdy przynajmniej dwie trzecie Umawiających się Państw
powiadomi Sekretarza Generalnego, zgodnie z ustępem b) paragrafu 1
niniejszego artykułu, że gotowe jest przyjąć poprawkę bez zwoływania
konferencji, Sekretarz Generalny skieruje notyfikację o ich
postanowieniu do wszystkich Umawiających się Państw. Po upływie
dziewięćdziesięciu dni od daty tej notyfikacji poprawka nabierze mocy
obowiązującej w stosunku do wszystkich Umawiających się Państw, z
wyjątkiem Państw, które w tym terminie zawiadomią Sekretarza
Generalnego, że są tej poprawce przeciwne.
6. Co się tyczy poprawek do załączników 1 i 2 oraz poprawek innych,
niż objęte paragrafem 4 niniejszego artykułu, pierwotne postanowienia
pozostaną w mocy w stosunku do każdego Umawiającego się Państwa, które
złoży ooewiadczenie przewidziane w paragrafie 3 lub zgłosi sprzeciw
przewidziany w paragrafie 5.
7. Umawiające się Państwo, które złożyło ooewiadczenie przewidziane w
paragrafie 3 niniejszego artykułu lub które zgłosiło sprzeciw do
poprawki zgodnie z postanowieniami paragrafu 5 niniejszego artykułu,
będzie mogło w każdej chwili wycofać te ooewiadczenie lub sprzeciw przy
pomocy notyfikacji skierowanej do Sekretarza Generalnego. Poprawka
nabierze mocy obowiązującej w stosunku do tego Państwa po otrzymaniu
wymienionej notyfikacji przez Sekretarza Generalnego.
Artykuł 32
Niniejsza Konwencja może być wypowiedziana w drodze jednorocznego
wypowiedzenia, zgłoszonego Sekretarzowi Generalnemu Narodów
Zjednoczonych, który zawiadomi o tym wypowiedzeniu każde Państwo,
które podpisało Konwencję lub do niej przystąpiło. Konwencja
przestanie obowiązywać Umawiające się Państwo, które ją wypowiedziało,
po wygaoenięciu tego jednorocznego terminu.
Artykuł 33
Każdy spór pomiędzy dwoma lub kilkoma Umawiającymi się Państwami,
dotyczący interpretacji lub stosowania niniejszej Konwencji, którego
strony nie mogłyby uregulować drogą rokowań lub innym sposobem, na
pisemne żądanie jednego z zainteresowanych Umawiających się Państw
może być przekazany do międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwooeci w
celu rozstrzygnięcia.
Artykuł 34
Żadne postanowienie niniejszej Konwencji nie powinno być
interpretowane w tym sensie, że zakazuje Umawiającemu się Państwu
zastosowanie oerodków zgodnych z postanowieniami Karty Narodów
Zjednoczonych i ograniczonych do wymagań sytuacji, które ono uważa za
potrzebne dla zapewnienia swego bezpieczeństwa zewnętrznego lub
wewnętrznego.
Artykuł 35
1. Oprócz zawiadomień przewidzianych w artykule 29, w paragrafach 1, 3
i 5 artykułu 31 oraz w artykule 32 Sekretarz Generalny notyfikować
będzie Państwom wymienionym w paragrafie 1 artykułu 27:
a)ooewiadczenia, którymi Umawiające się Państwa wyłączają załącznik 1,
załącznik 2 lub jeden i drugi ze stosowania Konwencji, zgodnie z
paragrafem 1 artykułu 2;
b)ooewiadczenia, którymi Umawiające się Państwa notyfikują swoje
postanowienia, że uważają się za związane załącznikiem 1, załącznikiem
2 lub jednym i drugim, zgodnie z paragrafem 2 artykułu 2;
c)podpisy, ratyfikacje i przystąpienia, w myoel artykułu 27;
d)notyfikacje w przedmiocie terytorialnego stosowania Konwencji, w
wykonaniu artykułu 28;
e)ooewiadczenia, którymi Państwa przyjmują poprawki do Konwencji,
zgodnie z paragrafem 3 artykułu 31;
f)sprzeciwy do poprawek do Konwencji, notyfikowane przez Państwa
Sekretarzowi Generalnemu, zgodnie z paragrafem 5 artykułu 31;
g)datę wejoecia w życie poprawek do Konwencji, zgodnie z paragrafami 3
i 5 artykułu 31;
h)datę, od której Państwo przestanie być uczestnikiem Konwencji,
zgodnie z paragrafem 4 artykułu 31;
i)cofnięcie sprzeciwu do poprawki, w myoel paragrafu 7 artykułu 31;
j)listę Państw związanych poprawkami do Konwencji;
k)wypowiedzenia Konwencji, zgodnie z artykułem 32;
l)ooewiadczenia, że Konwencja przestała być stosowana do pewnego
terytorium, zgodnie z paragrafem 3 artykułu 28;
m)zawiadomienia w przedmiocie liter wyróżniających, dokonane przez
Państwa, zgodnie z postanowieniami paragrafu 3 załącznika 4.
2. Oryginał niniejszej Konwencji będzie złożony u Sekretarza
Generalnego, który przeoele pooewiadczone za zgodnooeć odpisy Państwom
wymienionym w paragrafie 1 artykułu 27.
3. Sekretarz Generalny jest upoważniony do zarejestrowania niniejszej
Konwencji z chwilą wejoecia jej w życie.
Na dowód czego niżej podpisani przedstawiciele, po wzajemnym okazaniu
sobie pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzone w należytej
formie, podpisali niniejszą konwencję.
Sporządzono w Genewie, w jednym egzemplarzu, w językach angielskim i
francuskim, przy czym obydwa teksty są autentyczne. Dnia
dziewiętnastego wrzeoenia tysiąc dziewięćset czterdziestego dziewiątego
roku.
Ooewiadczenia:
Czechosłowacja
Wyłączając ze stosowania Konwencji załącznik 2, zgodnie z paragrafem 1
artykułu 2 niniejszej Konwencji.
Dania
Z zastrzeżeniem ooewiadczenia złożonego zgodnie z paragrafem 1 artykułu
2 niniejszej Konwencji, wyłączającego ze stosowania Konwencji
załącznik 1.
Dominikańska Republika
Ooewiadczając wyłączenie ze stosowania Konwencji załączników 1 i 2
zgodnie z paragrafem 1 artykułu 2 niniejszej Konwencji i wznawiając
zastrzeżenie odnooenie do paragrafu 2 artykułu 1 Konwencji, poczynione
na posiedzeniu plenarnym.
Francja
Powołując się na załącznik 6 rozdział IV ustęp b) Rząd Francuski
ooewiadcza, że nie może dopuoecić więcej niż jedną przyczepę za pojazdem
ciągnącym i że nie dopuszcza przyczepy za pojazdem członowym.
Indie
Z zastrzeżeniem ooewiadczenia złożonego zgodnie z paragrafem 1 artykułu
2 niniejszej Konwencji, wyłączającego ze stosowania Konwencji
załączniki 1 i 2.
Liban
(Z zastrzeżeniem ratyfikacji)
Norwegia
Z zastrzeżeniem ooewiadczenia złożonego zgodnie z paragrafem 1 artykułu
2 niniejszej Konwencji, wyłaczającego ze stosowania Konwencji
załącznik 1.
Filipiny
Z zastrzeżeniem ooewiadczenia złożonego zgodnie z paragrafem 1 artykułu
2 niniejszej Konwencji, wyłączającego ze stosowania Konwencji
załącznik 1.
Szwecja
Z zastrzeżeniem ooewiadczenia złożonego zgodnie z paragrafem 1 artykułu
2 niniejszej Konwencji, wyłączającego ze stosowania Konwencji
załącznik 1.
Unia Południowo-Afrykańska
Z zastrzeżeniem ooewiadczenia złożonego zgodnie z paragrafem 1 artykułu
2 niniejszej Konwencji, wyłączającego ze stosowania Konwnecji
załączniki 1 i 2.
Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii
Z uwzględnieniem zastrzeżenia do artykułu 26, wymienionego w
paragrafie 7, d) Aktu Końcowego Konferencji w sprawie transportu
drogowego i samochodowego i z zastrzeżeniem ooewiadczenia złożonego
zgodnie z paragrafem 1 artykułu 2 niniejszej Konwencji, wyłączającego
ze stosowania Konwencji załączniki 1 i 2.
Załączniki
Załącznik 1
POSTANOWIENIA DODATKOWE DOTYCZĄCE DEFINICJI POJAZDÓW SAMOCHODOWYCH I
ROWERÓW
Nie uważa się za pojazdy samochodowe rowerów zaopatrzonych w silnik
pomocniczy spalinowy o pojemnooeci skokowej do 50 cm3 (3,05 cala
szeoeciennego), pod warunkiem że pod względem budowy zachowują
wszystkie normalne cechy charakterystyczne rowerów.
Załącznik 2
PIERWSZEŃSTWO PRZEJAZDU
1. Gdy do skrzyżowania jednoczeoenie zbliżają się dwa pojazdy jadące po
drogach, z których żadna nie korzysta z prawa pierwszeństwa w stosunku
do drugiej, pojazd nadjeżdżający z lewej strony w krajach o ruchu
prawostronnym, zaoe z prawej w krajach o ruchu lewostronnym, obowiązany
jest ustąpić pierwszeństwo przejazdu drugiemu pojazdowi.
2. Powyższa zasada pierwszeństwa przejazdu może nie dotyczyć tramwajów
i kolei kursujących na drogach.
Załącznik 3
ZNAK REJESTRACYJNY POJAZDÓW W RUCHU MIĘDZYNARODOWYM
1. Znak rejestracyjny każdego pojazdu powinien składać się bądY z
cyfr, bądY cyfr i liter. Cyfry powinny być arabskie, takie jakie są w
użyciu w dokumentach Narodów Zjednoczonych, litery powinny być
łacińskie. Wolno jednakże używać innych cyfr i liter, lecz w tym
przypadku należy je powtórzyć w cyfrach i literach wskazanych powyżej.
2. Znak powinien być czytelny w dzień, podczas dobrej pogody, z
odległooeci 20 m (65 stóp).
3. W przypadku gdy znak rejestracyjny umieszczony jest na specjalnej
tablicy, tablica ta powinna być przymocowana pionowo lub prawie
pionowo i prostopadle do osi podłużnej pojazdu. Gdy znak jest
umieszczony lub namalowany na pojeYdzie, powinien znajdować się na
powierzchni pionowej lub prawie pionowej z tyłu pojazdu.
4. Znak rejestracyjny tylny powinien być ooewietlony w sposób
przepisany w załączniku 6.
Załącznik 4
ZNAK WYRÓŻNIAJĄCY POJAZDY W RUCHU MIĘDZYNARODOWYM
1. Znak wyróżniający powinien składać się z jednej do trzech dużych
liter łacińskich. Litery powinny posiadać wysokooeć co najmniej 80 mm
(3,1 cala), a grubooeć co najmniej 10 mm (0,4 cala). Litery powinny być
namalowane kolorem czarnym na białym tle w kształcie elipsy, której
większa ooe jest pozioma.
2. Jeoeli znak wyróżniający składa się z trzech liter, rozmiary elipsy
powinny wynosić co najmniej 240 mm (9,4 cala) szerokooeci i 145 mm (5,7
cala) wysokooeci. Wymiary te mogą być zmniejszone do 175 mm (6,9 cala)
szerokooeci i 115 mm (4,5 cala) wysokooeci, jeoeli znak zawiera mniej
aniżeli trzy litery.
Co się tyczy znaków wyróżniających dla motocykli, wymiary elipsy,
niezależnie od tego, czy znak składa się z jednej, dwu czy z trzech
liter, mogą być zmniejszone do 175 mm (6,9 cala) szerokooeci i 115 mm
(4,5 cala) wysokooeci.
3. Litery wyróżniające dla poszczególnych Państw i terytoriów są
następujące:
AustraliaAUS
AustriaA
BelgiaB
Kongo BelgijskieCB
BułgariaBG
ChileRCH
CzechosłowacjaCS
DaniaDK
FrancjaF
Algier, Tunis, Maroko, Indie FrancuskieF
SaaraSA
IndieIND
IranIR
IzraelIL
WłochyI
LibanRL
LuksemburgL
HolandiaNL
NorwegiaN
FilipinyPI
PolskaPL
SzewcjaS
SzwajcariaCH
TurcjaTR
Unia Południowo-AfrykańskaZA
Zjednoczone KrólestwoGB
AlderneyGBA
GuernseyGBG
JerseyGBI
AdenADN
Archipelag BahamskiBS
BasutalandBL
Kraj BetchuanaBP
Honduras BrytyjskiBH
CyprCY
GambiaWAG
GibraltarGBZ
Złote WybrzeżeWAC
Hong-KongHK
JamajkaJA
JoharaJO
KedahKD
KelantanKL
KeniaEAK
LabuanSS
MalakkaSS
Związek Malajski (Negri-Sembilan, Pahang, Perak,
Selangor)FM
MaltaGBY
Wyspa MaurycegoMS
NigeriaWAN
Północna RodezjaNR
Kraj NyassaNP
PenangSS
PerlisPS
Prowincja WellesleySS
SeychellesSY
Sierra LeoneWAL
Somali BrytyjskieSP
Południowa RodezjaSR
Kraj SwaziSD
TanganikaEAT
TrengganuTU
TrinidadTD
UgandaEAU
Wyspy Wiatrów
GrenadaWG
Wyspa OEw. ŁucjiWL
Wyspa OEw. WincentegoWV
ZanzibarEAZ
Stany Zjednoczone AmerykiUSA
JugosławiaYU
Każde Państwo, które tego uprzednio nie uczyniło, powinno w chwili,
gdy podpisze lub ratyfikuje niniejszą Konwencję, lub do niej
przystąpi, notyfikować Sekretarzowi Generalnemu litery wyróżniające,
które wybrało.
4. W przypadku gdy znak wyróżniający umieszczony jest na specjalnej
tabliczce, tabliczka ta powinna być przymocowana pionowo lub prawie
pionowo i prostopadle do osi podłużnej pojazdu. W przypadku gdy znak
jest umieszczony lub namalowany na pojeYdzie, powinien on znajdować
się na powierzchni pionowej lub prawie pionowej, z tyłu pojazdu.
Załącznik 5
ZNAKI TOŻSAMOOECI POJAZDÓW W RUCHU MIĘDZYNARODOWYM
1. Znaki tożsamooeci obejmują:
a)dla pojazdów samochodowych:
i)nazwę lub markę wytwórni pojazdu;
ii)na podwoziu lub w braku podwozia na nadwoziu numer fabryczny lub
numer seryjny wytwórni;
iii)na silniku numer fabryczny silnika, jeżeli wytwórnia taki numer
umieoeciła;
b)dla przyczep bądY dane wspomniane wyżej pod i) i ii), bądY znak
tożsamooeci przydzielony dla przyczepy przez właoeciwą władzę.
2. Wyszczególnione wyżej znaki powinny być łatwo czytelne i
umieszczone w miejscach dostępnych; ponadto powinny być takie, aby
trudno je było zmienić lub usunąć.
Załącznik 6
WARUNKI TECHNICZNE DOTYCZĄCE WYPOSAŻENIA POJAZDÓW SAMOCHODOWYCH I
PRZYCZEP W RUCHU MIĘDZYNARODOWYM
I. Hamulce
a) Hamulce pojazdów samochodowych, z wyjątkiem motocykli z przyczepą
lub bez przyczepki
Każdy pojazd samochodowy powinien być wyposażony w hamulce
umożliwiające panowanie nad ruchem pojazdu i na zatrzymanie go w
sposób pewny, szybki i skuteczny, niezależnie od jego ładunku i spadku
lub wzniesienia terenu, na którym pojazd się znajduje.
Hamowanie powinno być wykonywane za pomocą dwóch przyrządów w ten
sposób urządzonych, aby w razie, gdy jeden z nich zawiedzie, można
było przy pomocy drugiego zatrzymać pojazd na właoeciwej odległooeci.
W niniejszym tekoecie jeden z tych przyrządów nasi nazwę "hamulec
zasadniczy" (nożny), drugi zaoe "hamulec postojowy" (ręczny).
Hamulec postojowy powinien móc pozostać zablokowany nawet podczas
nieobecnooeci kierowcy przy pomocy urządzenia o zwykłym działaniu
mechanicznym.
Koła hamowane przez każdy z przyrządów powinny być rozmieszczone
symetrycznie w stosunku do osi podłużnej pojazdu.
Powierzchnie hamowane powinny być stale połączone z kołami, bez
możnooeci rozłączania innego, aniżeli chwilowo przy pomocy sprzęgła,
skrzynki biegów lub wolnego koła.
Przynajmniej jeden z przyrządów powinien działać na powierzchnie
hamowane, przymocowane do kół bezpooerednio lub za pooerednictwem częoeci
niezawodnych.
b) Hamulec przyczep
Każda przyczepa, której największy dopuszczalny ciężar z ładunkiem
przekracza 750 kg (1650 funtów), powinna być wyposażona co najmniej w
jeden przyrząd hamulcowy działający na koła rozmieszczone symetrycznie
(po obu stronach) w stosunku do osi podłużnej pojazdu i przynajmniej
na połowę ilooeci kół.
Postanowienia poprzedniego ustępu stosuje się jednakże również do
przyczep, których największy dopuszczalny ciężar z ładunkiem nie
przekracza 750 kg (1650 funtów), lecz jest wyższy od połowy ciężaru
próżnego pojazdu ciągnącego.
Przyrząd hamulcowy przyczep, których największy dpuszczalny ciężar z
ładunkiem przekracza 3.500 kg (7.700 funtów), powinien być wprowadzany
w działanie przez uruchomienie hamulca zasadniczego pojazdu
ciągnącego; jeżeli największy dopuszczalny ciężar przyczepy z
ładunkiem nie przekracza 3.500 kg (7.700 funtów), przyrząd hamulcowy
przyczepy może być uruchamiany przez zbliżenie się przyczepy do
pojazdu ciągnącego (hamulce najazdowe).
Przyrząd hamulcowy przyczepy powinien uniemożliwiać obracanie się kół
przyczepy, odłączonej od pojazdu ciągnącego.
Każda przyczepa wyposażona w hamulec powinna być zaopatrzona w
przyrząd zapewniający samoczynne zatrzymanie się przyczepy w razie
zerwania się połączenia podczas ruchu. Postanowienie to nie stosuje
się ani do dwukołowych przyczep campingowych, ani do lekkich przyczep
bagażowych, których ciężar przekracza 750 kg (1650 funtów), pod
warunkiem że przyczepy takie będą zaopatrzone oprócz złącza głównego w
złącze dodatkowe, którym może być łańcuch lub lina z drutu.
c) Hamulce pojazdów członowych i zespołów
i) Pojazdy członowe
Postanowienia powyższego paragrafu a) stosuje się do każdego pojazdu
członowego. Naczepa, której największy dopuszczalny ciężar z ładunkiem
przekracza 750 kg (1650 funtów), powinna być zaopatrzona co najmniej w
jeden przyrząd hamulcowy uruchamiany przez hamulec zasadniczy pojazdu
ciągnącego.
Przyrząd hamulcowy naczepy, gdy jest odczepiona, powinien ponadto
uniemożliwiać obracanie się jej kół.
Przepisy krajowe mogą postanawiać, że każda naczepa zaopatrzona w
hamulec powinna być wyposażona w przyrząd hamulcowy, który samoczynnie
zapewnia zatrzymanie się naczepy w razie zerwania połączenia.
ii) Zespoły
Każdy zespół złożony z pojazdu samochodowego i jednej lub więcej
przyczep powinien być wypsażony w hamulce pozwalające na panowanie nad
ruchem pojazdu i na zatrzymanie go w sposób pewny, szybki i skuteczny,
niezależnie od jego ładunku oraz spadku lub wzniesienia terenu, na
jakim się znajduje.
d) Hamulce motocykli z przyczepkami lub bez przyczepek
Każdy motocykl powinien być zaopatrzony w dwa przyrządy hamulcowe,
uruchamiane przy pomocy ręki lub nogi, pozwalające na panowanie nad
ruchem pojazdu i na zatrzymanie go w sposób pewny, szybki i skuteczny.
II. Ooewietlenie
a) Każdy pojazd samochodowy oprócz motocykli z przyczepeką lub bez
przyczepki, którego szybkooeć na drodze poziomej może przekraczać 20 km
(12 mil) na godzinę, powinien być zaopatrzony co najmniej w dwa
oewiat3a drogowe (reflektory, najaoenice) białe lub żółte, umieszczone z
przodu pojazdu, ooewietlające skutecznie drogę w nocy w czasie dobrej
pogody, na odległooeć co najmniej 100 m (325 stóp) przed pojazdem.
b) Każdy pojazd samochodowy oprócz motocykli z przyczepką lub bez
przyczepki, którego szybkooeć na drodze poziomej może przekraczać 20 km
(12 mil) na godzinę powinien być zaopatrzony w dwa oewiatła mijania
białe lub żółte, umieszczone z przodu pojazdu, ooewietlające w razie
potrzeby skutecznie drogę w nocy w czasie dobrej pogody, na odległooeć
co najmniej 30 m (100 stóp) przed pojazdem i nie ooelepiające innych
użytkowników drogi, bez względu na kierunek ruchu.
OEwiat3a do mijania powinny byae u?ywane zamiast oewiateł drogowych we
wszystkich przypadkach, gdy istnieje potrzeba lub obowiązek nie
ooelepiania innych użytkowników drogi.
c) Każdy motocykl z przyczepką lub bez przyczepki powinien być
zaopatrzony co najmniej w jedno oewiatło drogowe i jedno oewiatło do
mijania, odpowiadające postanowieniom wyżej wymienionych ustępów a) i
b). Jednakże motocykle zaopatrzone w silnik o największej pojemnooeci
skokowej 50 cm (3,05 cala szeoeciennego) mogą być zwolnione z tego
obowiązku.
d) Każdy pojazd samochodowy oprócz motocykli bez przyczepek powinien
być zaopatrzony z przodu w dwa białe oewiatła pozycyjne. OEwiatła te
powinny być widoczne nocą w czasie dobrej pogody z odległooeci 150 m
(500 stóp) z przodu pojazdu i nie ooelepiać innych użytkowników drogi.
Zewnętrzna granica powierzchni oewiecącej, najbardziej oddalona od
podłużnej płaszczyzny symetrii pojazdu, powinna znajdować się możliwie
nabliżej krawędzi pojazdu i w żadnym przypadku nie dalej aniżeli 400
mm (16 cali) od skrajnych linii obrysu pojazdu.
OEwiat3a pozycyjne powinny byae zapalone nocą we wszystkich przypadkach,
gdy u?ywanie tych oewiateł jest obowiązujące, a równoczeoenie ze
oewiat3ami do mijania w tych przypadkach, gdy ?aden punkt powierzchni
oewiecącej oewiateł do mijania nie znajduje się w odległooeci mniejszej
niż 400 mm (16 cali) od skrajnej linii obrysu pojazdu.
e) Każdy pojazd samochodowy oraz każda przyczepa, umieszczone na końcu
zespołu pojazdów powinny być zaopatrzone z tyłu co najmniej w jedno
oewiat3o czerwone, widoczne w nocy przy dobrej pogodzie z ty3u pojazdu
z odleg3ooeci 150 m (500 stóp).
f) Znak rejestracyjny z tyłu każdego pojazdu samochodowego lub
przyczepy powinien być ooewietlony nocą w taki sposób, aby był czytelny
w czasie dobrej pogody z odległooeci co najmniej 20 m (65 stóp) z tyłu
pojazdu.
g) OEwiatło lub oewiatła czerwone tylne i oewiatło tylnego znaku
rejestracyjnego powinny być zapalane równoczeoenie z każdym ze oewiateł
pozycyjnych, oewiateł do mijania lub oewiateł drogowych.
h) Każdy pojazd samochodowy oprócz motocykla bez przyczepki powinien
być zaopatrzony w dwa czerwone szkiełka odblaskowe, najlepiej nie w
kształcie trójkąta, umieszczone z tyłu pojazdu symetrycznie z każdej
jego strony. KrawędY zewnętrzna każdego z tych szkiełek odblaskowych
powinna znajdować się możliwie najbliżej bocznej krawędzi pojazdu i w
żadnym przypadku nie dalej aniżeli 400 mm (16 cali) od skrajnych linii
obrysu pojazdu. Szkiełka odblaskowe mogą być wmontowane do tylnych
czerwonych lamp, jeżeli te ostatnie odpowiadają powyższemu warunkowi.
Szkiełka odblaskowe powinny być widoczne nocą w czasie dobrej pogody,
gdy są one ooewietlone przez dwa oewiatła drogowe, z odległooeci co
najmniej 100 m (325 stóp).
i) Każdy motocykl bez przyczepki powinien być zaopatrzony w czerwone
szkiełko odblaskowe, najlepiej nie w kształcie trójkąta, umieszczone z
tyłu pojazdu, wmontowane do tylnej czerwonej lampy lub osadzone osobno
i odpowiadające warunkom widocznooeci, ustalonym powyżej w ustępie h).
j) Każda przyczepa lub każdy pojazd członowy powinien być wyposażony w
dwa czerwone szkiełka odblaskowe, najlepiej w kształcie trójkąta,
umieszczone z tyłu pojazdu symetrycznie z każdej jego strony. Te
szkiełka odblaskowe powinny być widoczne w nocy, w czasie dobrej
pogody, gdy są ooewietlone przez dwa oewiatła drogowe, z odległooeci co
najmniej 100 m (325 stóp).
Jeżeli szkiełka odblaskowe mają kształt trójkąta, powinien to być
trójkąt równoboczny z wierzchołkiem skierowanym ku górze, o boku co
najmniej 150 mm (6 cali). Najdalej wysunięty na zewnątrz punkt
poziomego boku trójkąta powinien być umieszczony możliwie najbliżej
krawędzi pojazdu i w żadnym przypadku nie dalej aniżeli 400 mm (16
cali) od skrajnych linii bocznego obrysu pojazdu.
k) Każdy pojazd samochodowy z wyjątkiem motocykli lub każda przyczepa
umieszczona na końcu zespołu pojazdów powinny posiadać z tyłu co
najmniej jedno oewiatło hamulcowe koloru czerwonego lub pomarańczowego.
OEwiat3o to powinno zapalaae sie z chwilą uruchomienia zasadniczego
hamulca pojazdu samochodowego. Je?eli oewiatło hamulcowe jest koloru
czerwonego i umieszczone jest obok tylnego oewiatła czerwonego lub
razem z nim wbudowane w jedną lampę, siła oewietlna oewiatła hamulcowego
powinna być większa, aniżeli tylnego oewiatła czerwonego. OEwiatło
hamulcowe nie jest wymagane na przyczepach lub naczepach, jeżeli ich
rozmiary są takie, że oewiatło hamulcowe pojazdu ciągnącego jest
widoczne z tyłu.
l) Jeżeli pojazd samochodowy jest zaopatrzony w kierunkowskazy,
powinny one należeć do jednego z następujących typów:
i)ramię ruchome wysuwające się poza obrys pojazdu z każdej strony i
posiadające pomarańczowe oewiatło, gdy ramię jest w pozycji poziomej;
ii)nieruchome, z pomarańczowym oewiatłem migającym, umocowane po obydwu
stronach bocznych oecian pojazdu;
iii)nieruchome, z oewiatłami migającymi, mieszczone po obydwu stronach
z przodu i z tyłu pojazdu, przy czym oewiatła do przodu powinny być
białe lub pomarańczowe, do tyłu zaoe czerwone lub pomarańczowe.
m) Oprócz oewiatła kierunkowskazów, żadne inne oewiatło nie powinno być
oewiat3em migającym.
n) Je?eli pojazd posiada kilka oewiateł tego samego rodzaju, wszystkie
powinny być tej samej barwy i z wyjątkiem motocykli z przyczepką dwa z
tych oewiateł powinny być umieszczone symetrycznie do osi podłużnej
pojazdu.
o) Kilka różnych oewiateł może być umieszczonych w tym samym
przyrządzie ooewietleniowym, pod warunkim że każde z tych oewiateł
odpowiada okreoelonym wyżej postanowieniom, które się do nich odnoszą.
III. Inne warunki
a) Mechanizm kierowniczy
Każdy pojazd samochodowy powinien być zaopatrzony w mocny mechanizm
kierowniczy, który pozwalałby na łatwe, szybkie i pewne kierowanie
pojazdem.
b) Lusterko wsteczne
Każdy pojazd samochodowy powinien być zaopatrzony co najmniej w jedno
lusterko wsteczne o wystarczających rozmiarach, umieszczone w taki
sposób, aby pozwalało kierowcy widzieć ze swego miejsca drogę z tyłu
pojazdu. Postanowienie to nie dotyczy jednakże motocykli z przyczepką
lub bez przyczepki.
c) DYwiękowe przyrządy ostrzegawcze
Każdy pojazd samochodowy powinien być zaopatrzony co najmniej w jeden
dYwiękowy przyrząd ostrzegawczy o wystarczającej sile z wyłączeniem
dzwonków, gongów, dzwonów, jak również syren i innych przyrządów o
przeraYliwym dYwięku.
d) Wycieraczka
Każdy pojazd samochodowy zaopatrzony w szybę przednią zabezpieczającą
od wiatru powinien być wyposażony co najmniej w jedną wycieraczkę,
skutecznie działającą bez stałej pomocy kierowcy. Wyposażenie to nie
jest jednakże obowiązujące dla motocykli z przyczepką lub bez
przyczepki.
e) Szyba przednia
Szyby przednie powinny być wykonane z materiału nie ulegającego
zmianom, zupełnie przezroczystego i nie dającego ostrych odłamków,
które mogłyby skaleczyć w razie stłuczenia. Przedmioty przez nie
widziane nie powinny wydawać się zniekształcone.
f) Urządzenie biegu wstecznego
Każdy pojazd samochodowy powinien być zaopatrzony w urządzenie do
ruchu wstecznego, uruchamiane z siedzenia kierowcy, jeżeli ciężar
własny pojazdu samochodowego przekracza 400 kg (900 funtów).
g) Tłumik
W celu uniknięcia zbędnego lub nadmiernego hałasu, każdy pojazd
samochodowy powinien być zaopatrzony w tłumik stale czynny i tak
urządzony, aby kierowca nie mógł przerwać jego działania podczas
jazdy.
h) Opony
Koła pojazdów samochodowych i ich przyczep powinny być zaopatrzone w
opony gumowe, wypełnione powietrzem (pneumatyki) lub w opony innego
systemu o podobnej elastycznooeci.
i) Przyrząd zapobiegający staczaniu się pojazdu na pochyłooeci (hamulec
górski)
Każdy pojazd samochodowy, którego największy dopuszczalny ciężar z
ładunkiem przekracza 3.500 kg (7.700 funtów), jeżeli używany jest do
ruchu w okolicy górskiej kraju, którego przepisy tego wymagają,
powinien być zaopatrzony w przyrząd, w postaci np. klina,
zapobiegający staczaniu się do przodu lub tyłu.
j) Postanowienia ogólne
i) Tak dalece jak to jest możliwe, częoeci mechanizmu oraz przyrządy
dodatkowe pojazdu samochodowe nie powinny stwarzać ryzyka pożaru lub
wybuchu ani dopuszczać wydzielania się szkodliwych gazów lub przykrych
zapachów, jak również nieprzyjemnych hałasów, bądY też powodować
niebezpieczeństwa w razie zderzenia się.
ii) Każdy pojazd samochodowy powinien być tak zbudowany, aby pole
widzenia kierowcy z przodu, w prawo i w lewo by
